Kinezyterapia (gr. kinesis - ruch) - leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej. Kinezyterapia dzieli się na miejscową i ogólną. Miejscowa - dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się a nią:

ćwiczenia bierne - wykonywane przez kinezyterapeutę lub aparat CPM (Continuous Passive Motion – ciągły bierny ruch) bez czynnego udziału chorego;

  • ćwiczenia izometryczne – czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości;
  • ćwiczenia czynno-bierne – ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie;
  • ćwiczenia samowspomagane – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
  • ćwiczenia w odciążeniu – wykonywanie ruchu przy odciążeniu ćwiczonego odcinka ciała;
  • ćwiczenia czynne;
  • wyciągi;
  • ćwiczenia synergistyczne;
  • ćwiczenia oddechowe.


Ogólna - składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą:

  • ćwiczenia ogólnokondycyjne;
  • ćwiczenia gimnastyki porannej;
  • ćwiczenia w wodzie;
  • sport inwalidów.


Kinezyterapia stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po zabiegach operacyjnych, po udarach mózgu, po zawale serca, a także w okresie ciąży jako przygotowanie do porodu.

facebook_page_plugin

Ten serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub odczyt wg ustawień przeglądarki.